ANGEL FATE ชะตารัก ลวงหัวใจ

 "นี่..." แต่เสียงเล็กแฝงด้วยเสน่ห์ลึกลับกลับเรียกผมไว้ก่อน

     "หืม?"

     "อยู่ต่อได้ไหม..."

     "ได้สิ" ทันทีที่ผมพูดจบเธอก็นั่งกอดเข่าร้องไห้อย่างหนัก ผมคิดว่าเธอคงกลัวมาก เมื่อลองสังเกตุใบหน้าดูดีๆ ผมก็เห็นรอยแดงเลือดซิบจากการถูกตบอย่างแรง

     "ให้ตาย...รุนแรงกันขนาดนั้นเลย" ผมเดินไปหยิบยาทาแผลและสำลี ก่อนจะเดินไปหาโรเซลที่ก้มหน้าร้องไห้อยู่ และเชยคางเธอขึ้นอย่างเบามือ

     ใบหน้าใสที่ปราศจากเครื่องสำอางค์มีน้ำตานองหน้า ผมใช้นิ้วเกลี่ยไล่น้ำตาเธอทิ้งก่อนลงมือทำแผลอย่างเบามือ 

     "เจ็บ..." โรเซลพึมพำ

     "อดทนหน่อยน่า" การทาแผลที่ผมพยายามระวังแล้วทำให้ผมต้องเบามือมากขึ้นไปอีก 

"..."

     "เสร็จแล้ว..."

     "การ์เร็ต ขอบคุณนะ..." โรเซลยิ้มให้ผมอย่างเศร้าๆ ทำไมรอยยิ้มที่ดูไม่มีผิดภัยทำให้ผมอยากปกป้องเธอขนาดนี้ เธอดูเหมือนน้องสาวที่เราต้องคอยเป็นห่วงและปกป้อง 

     ผมดึงเธอเข้ามากอดปลอบถึงแม้เรื่องที่เกิดขึ้นดูจะไม่ใหญ่มาก แต่ผมก็รู้...มันคงกระทบเทือนจิตใจเธออย่างมาก

     "หลับซะนะครับ เด็กดี"

What makes you so beautiful, is you don't know how beautiful you are to me
You're not trying to be perfect
Nobody's perfect, but you are, to me
It's how you take my breath away
Feel the words that I don't say
I wish somehow, I could say them now
Oh, oh, I could say them now, yeah
Just friends, the beginning or the end?
How do we make sense
When we're on our own
It's like you're the other half of me
I feel incomplete, I should've known
Nothing in the world compares to the feelings that we share
So not fair
 

  

ปล.แจ้งให้ทราบบบ ไรท์จะขอรีไรท์บทนำนะคะ พอมาอ่านแล้วรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ค่อยดีเหมือนตอนอื่นเลยเนอะ >.<

:) Shalunla